«vil ikke ha»
… det har vi høyrt mange gonger. Har ein små barn (eller store barn) i huset høyrer ein ofte dette før middag. Poden er vanskeligast hos oss; særlig det å smake på nye ting. Først nå har han akseptert å smake på kakao. Før var han absolutt ikkje interessert; melk skal vere kvit, og er den ikkje kvit, så kan det berre vere.
Vi fekk nokre råd hos ernæringsfysiologen på sjukehuset når det gjaldt Snuppa. Og eg har i tillegg bladd litt i Jesper Juhl sin «Smil – vi skal spise«. Det er ein god del stoff her som er nyttig. Prinsippa vi prøver å følge er å ikkje fokusere så veldig på maten, men snakke om andre ting under måltidet. Aldri mase, men gjerne oppmuntre til å ta ein bit. Dersom ungen ikkje vil, så er det greit. Ulike typar mat; kjøtt, litt saus, litt grønsaker, litt pasta/potet skal på fatet, men ein treng ikkje ete det. Her har Poden litt motstridande intersser, han vil IKKJE ha gulerot på tallerken. Han gir seg likevel når han blir forklart at gulerota berre skal ligge der, han treng ikkje bry seg om den. Puh.. eit skritt nærmare målet 😀
Jentungen lot seg lure av «kikkemat-prinsippet» (det verka ikkje på Poden). Mat som ho ikkje vil ha skal ligge på fatet, og det er IKKJE lov å smake på det – no way! Det er «kikkemat», og er der berre for å bli kikka på. Streng ulovlig å røre. Tre sekund etter høyrer vi finising… «ti-hi-hi… eg spiste av kikkematen»… Bestyrta foreldre: «NEI, åh! SPISTE du av kikkematen, å nei!! Da må vi legge ny kikkemat på fatet, denne gangen må du IKKJE smake!» Lettlurt? 😀
Ellers kom eg over desse sidene i dag som seier mykje bra om det å få små barn til å ete maten sin.
Masse nyttig info her! Eg trur hovedtanken er og blir å ha is i magen, roe ned og aldri gjere maten til eit diskusjonstema. He he he… lettare sagt enn gjort! Vi har våre middagar med hylande ungar vi også 😀 Elles har eg god erfaring med å involvere dei i matlaginga. Eg merkar ikkje nødvendigvis at dei er meir positive til maten av den grunn, men eg legg inn små drypp av «dette er veldig sundt og godt» og «dette blir du stor og sterk av». Og dei har godt av å finne ut korleis ein skreller ein løk 😀
Sukkerungen 
Heihei
Så godt å høre at dere ikke maser så mye om mat med barna.
Er selv superkresen, og har blitt tvunget i mye mat, kjeftet på, osv opp igjennom årene. Det har gjort at jeg i dag har et veldig dårlig forhold til mat, så det er godt å lese at andre har funnet bedre metoder.
I en barnehage hjemme hos meg så prøvde de med selleri(?), noe ingen av barna ville ha. Men de ga seg ikke. En skål/kopp med selleri ble satt frem til hvert måltid, også snakket de ikke noe mer om det.
Etter noen uker/måneder, så forsvant plutselig sellerien og gitt….
Lykke til videre med mating av barn!
Ta en titt på bloggen min, ligger en challenge til deg der!