Da fekk vi ei ny erfaring med diabetes.
For to dagar sidan skifta vi brønn, alltid på ein onsdag ettermiddag. Vi har syns det har vore greit å gjere det etter skuletid, slik at eventuelle feil og komplikasjonar på grunn av dette ikkje kjem i skuletida. Aberet er at vi ofte har skifta litt seint på ettermiddagen, og har vore i fare for å ikkje fange opp dei feila som kan oppstå. Nåvel, denne dagen skifta vi slange i sju-tida på kvelden. Ho trong ny kolbe også (den som ligg inne i pumpa), og det blei åpna ein ny ampull med insulin, sidan forrige var så godt som tom. Sidan ho hadde ete ein stor middag, åt ho ikkje kveldsmat. Det blei dermed ikkje satt bolusdose med den nye slangen. Ho var som vanleg i seng rundt halv ni. Kveldsmålet før vi vaksne la oss var greit – litt i øvre skikt av kva vi syns er ok, men sikkert like greit sidan ho tross alt ikkje hadde ete kveldsmat, og det skulle holde til neste dag.
Eg vaknar i fire-tida på morgonen av at jenta kastar opp på toalettet (er jammen flink som greier å komme seg hit sjøl). Vi måler, og blodsukker er i 18. I slike situasjonar skal ein gå ut i frå ketonforgifting, og det verka også logisk sidan ny brønn var satt kvelden før – og det var nok denne som var problemet. Ho fekk velge mellom å sette penn med insulin, eller sette ny brønn utan bedøvelse først. Ho valgte det siste – sprøyteskrekk som ho har. Vi skulle sjølvsagt ikkje gitt det valget, men satt med sprøyte med ein gong (lærdom #1 Sett alltid penn) (som vi jo har blitt fortalt av legane). Vel, å skifte gjekk fint, vi ga ein saftig dose insulin, og gjekk til sengs igjen. Eg visste at eg skulle opp om mindre enn to timar, og ville kontrollmåle då (Lærdom #2, ignorer at du er trøtt og febersjuk sjølv, sov ei anna natt).
Når eg står opp klokka 06 heng ho over toalettet igjen. Da blir pennen tatt fram og ein dose satt, utan at ho rekk å protestere. Vi trekk av den gamle brønnen, og syns den ser knekt ut. Vi måler ketoner, og får tydelige utslag. Legg på emla-krem, og belagar oss på ein dag heime frå skulen (poden er også heime med øyre- og halsbetennelse). Dei følgane timane går med gjentatte blodsukkermålingar, ketonmålingar, bruk av penn og pumpe, og skifte av brønn. Vi skiftar brønn 4 gonger, og gir insulin med penn i alt 5 gonger. Store dosar. Eg ser ingen store endringar i blodsukkeret, eg får det i alle fall ikkje under 10. Ketonmålingane går tregt nedover. Vi veit at vi kan dra til sjukehuset, og det blir vurdert. Men ho er pigg og sprek; allmenntilstanden er heilt normal, og vi har drøfta dette med legane tidlegare. Vi har fått beskjed om at så lenge vi føler at vi har kontroll over situasjonen, og jenta verkar å vere i ok form, kan vi handtere dette heime.
Her var vår første hovedhypotese; knekt dippedutt på brønnen (den vesle tappen står inn under huden):
Eg kjenner meg usikker på den biten. For eg har ikkje for vane å studere brønnar som har fungert tilfredsstillande. Ser dei alle slik ut? Eg ser berre etter når vi har hatt ein brønn som ikkje har fungert. Det har hendt at denne tappen har bøyd seg, og ikkje gått inn i huden. Då manglar stikkstaden, men denne dagen såg det ut til at huden hadde blitt perforert kvar gong. Derimot var alle dei tre brønnane som blei fjerna knekt på denne måten. For meg blei det nesten utrulig at så mange brønnar skulle svikte på samme dag, og begynte å fabulere om boksen dei kom frå var ein feilproduksjon? Men etter kvart demra det for meg at eg fekk heller ikkje særlig god verknad av insulinpennen. Og kva hadde den til felles med pumpa? Jo, insulinen. Frå samme ampull (ein trekk insulin til pumpa frå den ampullen som blir brukt i pennen). Vi reiv opp ein ny ampull, lada pennen på nytt og ga ein god dose (forøvrig: Lærdom #3: sprøyteskrekk går jammen meg raskt over – «gjer’sje vondt mamma»). I staden for å rive ut nok ein brønn (som sikkert var ok), skifta vi berre slange, prima pumpa på nytt og kobla på brønnen som allereie var satt. Med den nye insulinen fekk vi blodsukkeret ned! Ikkje lenge etter fekk vi fine utslag på ketonmålingane også. (Lærdom #4: ja, insulin kan bli ødelagt). Vi veit ikkje kva som var gale med ampullen vi hadde. Vi veit berre at den var siste ampull i boksen, og dei forrige har vore normale. Vi hugsar ikkje om ein av oss har funne den i ein sekk, for så å ha lagt den i boksen. Kanskje var den med på flyet til Frankrike i sommar, og hadde det for kald? Låg den i ein bag som blei gløymt i bilen ei frostnatt? Eller hadde den det for varmt i sommar? Eller er den feilproduksjon?
Legg ved eit bilde som viser jentungen si løysing på problematikken – ho prøvde å springe blodsukkeret ned. Ho tok av sokkane, og sprang rundt i leiligheten med katten etter seg. Veslebror-løfting skal også vere effektivt 😀
Så vi har altså lært ein del den siste tida. Det viktigaste for jenta var kanskje å oppleve at det å få insulin med penn faktisk ikkje var så forferdelig som ho hadde tenkt. Vi lærte at ein kan faktisk ikkje stole på at insulin verkar som den skal.
Veslebror har hangla i det siste – feber som kjem og går, hoste og snue. Han er blitt så tynn og bleik. Nå trudde vi han var frisk, men i dag ringde dei frå barnehagen – han klaga over magevondt og at han var så trøtt. Feber hadde han også. Det er mannen min som ringer og gir beskjed at eg må hente. Og kan eg ikkje ta eit blodsukkermål? Og det spør min ellers så ubekymra og avbalanserte mann om. Han har faktisk tenkt tanken. Medan eg kjører til barnehagen (forsiktig, for det er litt glatt), planlegg eg alt. Mannen min må komme heim, for eg har feber sjølv og er heime frå arbeid. Eg kan ikkje ta eit barn med debuterande diabetes til sjukehuset. Ergo må han ta bussen heim, hente poden og dra til sjukehuset. Sjølv må eg komme meg til skulen og hente storesøster, og deretter komme oss tilbake til skulen, fordi der er det juleavslutning med luciatog og 60 stk. lussekattar som eg har baka. Kan vel ikkje ødelegge denne festen, berre fordi veslebror har pådratt seg aldri så lite diabetes? Og så ser eg for meg neste året med gru – det å knekke viljen til nok eit lite barn ved å påtvinge det sprøytestikk, fingermåling og nattlige oppvåkningar med søt saft og kjeks. Eg ser heller ikkje fram til å skulle sjonglere to diabetesbarn gjennom kvardagen. Og så hentar eg poden, drar heim, og forer han med eit stort glas søt saft og ein lussekatt. Når han ligg og ser Tom og Jerry på TV, snik eg meg inn bakvegen og tar eit raskt blodsukkermål. Sjokkert veslebror som er heilt uforeredt (kanskje det var litt slemt gjort), og eit mål på…. 6,8. Puh! Heilt normalt etter ein stor dose sukker. Eg kan stryke diabetes av lista for ei stund i alle fall. Livet fell tilbake til normale folder igjen. Eg kan ta meg ein kaffekopp i ro og mak, og pleie min eigen feber, slumrande på sofaen, med ein halvsjuk pode på armen.
Kanskje eg burde måle meg sjølv også?
Sjeldan er vel barne-cøliakeren meir aleine enn når det blir servert lussekattar. Det er som regel ingen andre ting servert – det er lussekattar ein et til Luciafesten, og ingenting anna. Pepperkakehappenings før jul kan også vere ei utfordring, men her er løysinga at ein kan vere førebudd med ein pakke glutenfrie kjeks på lur. Men lussekattar får ein ikkje kjøpt glutefrie frå frysedisken. Derfor vil nok dei fleste fedre og mødre til barn med cøliaki ha ønske om å bake glutenfrie lussekattar.
Eg har tatt utgangspunkt i svigermor si oppskrift på gode, svenske lussekattar; opprinnelig med vanlig kveitemjøl, men endra av meg. Bollene blir heilt som dei skal vere med masse safran (og kom ikkje her med gurkemeie altså; om det i det heile tatt gir smak til kattane, så er det bittert). Lussekattar skal vere solgule og med vidunderlig safransmak. Visstnok er dei gule for å skremme bort Lucifer («Lussi»), og grunnforma skal visstnok vere dei vakre augene til den italienske helgen St. Lucia, som reiv augene sine ut og ga til kjærasten, berre fordi han syns dei var så fine. Ein smule dramatisk spør du meg, men heldigvis ordna Vårherre opp, og ga Lucia nye auge, enda vakrare enn før.
LUSSEKATTAR, GLUTENFRIE (2 brett, eller ca. 25-30 stk) (dersom du vil lage lussekattar med gluten følgjer du oppskrifta, men kuttar ut fiberhusk og brukar vanleg mjøl)50 gr. gjær
5 dl. melk
200 gr. smør 1 ss fiberhusk
1 ts. salt
1,5 dl. sukker
1 egg (pluss eit til å pensle med).
1 gr. safran (ein boks frå apoteket er normalt 0,7 gram, det er ok)
13 dl semper fin Rosiner, ein neve, lagt i ei skål med vatn (hindrar at rosinene blir brent)
Støyt safranen saman med litt sukker. Smelt smøret og slå over melka. La det bli godt varmt. Ha i fiberhusk og la stå nokre minutt. Sjekk temperaturen – den skal vere om lag fingervarm. Rør ut gjæren i væska. Ha i salt, sukker, egg og safranblandinga i ein bolle. Kvell over det våte, og ha deretter i det meste av mjølet. Arbeid deigen godt saman – den skal vere temmelig våt. Her er min Kenwood i full aksjon (eg bakte halv oppskrift i dag). Eg lot maskina gå i ca. 5 minutt.
La deigen heve i bollen i ein halv time, eller til deigen har dobbel storleik. Plump den deretter på eit bakebord. Sjå så fin og gul! Som de ser er deigen også ganske våt – og ein treng å ha ein del mjøl på bord og hender når ein bakar ut.
Del deigen i passande bitar – eg lagde 25 små deigklumpar. Trill/trykk desse ut til pølser som er ca. 2 cm. tjukke. Form dette til dei lussekattane du vil ha. Sjølv lagde eg berre «Julgaltar», dvs s-former. Der finst mange andre former også: søk på «julkuse», «gullvagn» eller «lilja».
Glutenfri deig er litt «rar» å jobbe med dersom du er van med vanleg deig. Den er ikkje elastisk, og oppfører seg meir som ein mørdeig. Det går fint å trille, men pølsene har lettare for å brekke opp enn vanleg deig. Det er også litt meir utfordrande å få overflata jevn og glatt. Sjå på det som ein treningssak, og trøst deg med at smaken betyr mest!
Legg lussekattane på plate og la heve i minst 30 minutt.
Pensle med egg og dytt rosiner inn i endane av spiralane.
Steik ved 250 grader i 7 minutt, og resultatet bør bli noko som liknar dette:
Eg syns at lussekattar bør etast litt varme. Derfor et vi dei når dei er heilt ferske frå omnen. Veldig gode med smør på, og kanskje kvitost. Resten frys vi ned, og varmar forsiktig opp ved behov (tiner dei først før oppvarming i omn). Lussekattar et ein sjølvsagt på Luciadagen, men det er ingen grunn til å ikkje nyte safransmaken vidare inn mot jul!
Da var det tid for ny kontroll i veka som var. Litt spente var vi, for målet var å havne inn under akseptable grenser igjen. Forrige gang var målet 7,6, litt høgt, og for å bøte på dette justerte vi kveldsdosen. Ho hadde ei god stund hatt for høge mål like før midnatt. Justeringa gjekk fint, og resultatet viste seg på den nye kontrollen – HBA1C på 7,3. Det er vi godt fornøgd med – og den vikarierande legen også, sjølv om han verka litt forvirra.
Forvirra ja. For det første kjenner han oss ikkje så godt, så han var ganske forundra over at vi ikkje førte dagbok. Det gjer vi altså ikkje. Det blir rett nok ført ei dagbok på skulen, der alle mål, alle måltid og alle insulindosar blir notert ned i ei linjert bok. Den ser vi på kvar dag. Som regel ser vi berre raskt over blodsukkermåla, og sjekkar dei som eventuelt peiker seg ut ei ein eller annan retning. Som regel er måla heilt fine, og vi filosoferer ikkje vidare over det. Det var derfor ei litt bisarr oppleving å komme til kontroll denne gongen, for legen var nok ein som likte orden og system. Han kom med spørsmål som: «hva pleier hun våkne i?», «Hva ligger hun i før lunsj?», «hva er normalt mål før middag?» og ikkje minst: «hvor stor dose pleier hun å få til middag?». Eg blei temmelig svar skyldig, og måtte blafre litt fram og tilbake i denne skuledagboka for å lese opp litt blodsukkermål som såg til til å vere tatt før lunsj. Våre eigne mål før middag noterer vi jo ikkje ned, så eg kunne ikkje svare anna enn at ho har som regel fine mål før middag. Det som nok var vanskeligast å seie noko om var insulindosane. Ho har ingen «typiske» dosar til frokost eller middag. Så eg sa som sant var at størrelsen på dosen var avhengig av kva ho putta i munnen. Fisk og salat krev lite insulin, men fisk, salat og potetstappe krev ein heil del. Der finst ingen standarddose på middag. Eller frokost for den del. Eg måtte likevel komme med eit typisk tal, og eg sa «1-2» sånn tatt litt ut av luften. Det blei ivrig notert på ein lapp 😀 Denne stakkars legen var også sjokkert over at ho åt så mange gonger i løpet av ein dag. Ho har seks måltider i løpet av ein dag; tre av dei på skulen. Det forklarte kvifor ho blir målt så ofte, og får insulin stadig vekk.
Men eg skal ikkje klage på legen – han var hyggelig, sjølv om han nok syns at vår diabetesbehandling var litt slepphendt. Han har også eit poeng i at det kan vere ein fordel å føre blodsukkermål på ein annan måte. Han ga meg ei diabetesdagbok som vi kunne vurdere. Den er heilt ubrukelig for vår del. Altfor lite plass til alle måltidene, og ingen plass til å notere ned kva ho et. Men eg har vurdert å ta i bruk eit anna logsystem, ein matrise, eller eit program som lagar grafar, slik at ein kan følgje blodsukkermålet over tid i løpet av ein dag, og samanlikne ulike dagar. Da er det mulig å fange opp tendensar til høgt eller lågt blodsukker ved spesielle tidspunkt, f.eks før lunsj på skulen. Men så er det dette da, at ho i grunn har fine mål og bra «langtidssukker», så behovet for å føre slikt skjema er ikkje heilt tilstades. Ikkje nå i alle fall.
Enn så lenge held vi nå fram i same skeive tralten som før. Mulig vi tar det for slepphendt, og GODT mulig vi er heldige og har fått ein liten diabetiker som er enkel å regulere. Men så lenge ho har gode mål så ser vi ingen grunn til å endre på korleis vi handterer sjukdommen. Og eg er litt einig med mannen min som heile tida har hevda at desse kontrollane er meir for legane sin del enn vår del… Om vi hadde kunne ta HBA1C heime, så hadde vi nok valgt det. Når det er sagt så ser eg heilt klart at det er viktig å ha ein ekspertise å spørre om noko skulle oppstå. Og så er det vel eingong sånn at storsamfunnet skal også ha litt oversikt over korleis det går med våre små diabetikerar. Den biten kan eg akseptere.
Ellers? Eg har store planar om lussekattar i år, både glutenfrie og glutenhaldege. Det kjem, det kjem 🙂
Joda, nok eit søtt innslag frå meg, men det er nå slik det er – med cøliaki å forholde seg til er et helst bakverk som er utfordinga. Middagane er lette å få glutenfrie. Desse kakene fann eg på bloggen «Mat på bordet«, og eg måtte prøve å lage ein glutenfri variant. Eg ser at dette blir basis for julekakene i år! Veldig gode kaker utan den typiske, tørre glutenfri-smaken i munnen.
Ingrediensane er som følger:
200g mandler (uten skal) 140 gr melis finreve skall av tre appelsiner 1 stort egg, romtemperert 170 gr romtemperert smør 1 ss fersk pressa appelsinjuice 250 gr glutenfritt mjøl perlesukker
Eg fekk Iphone for eit år sidan, og må innsjå at eg har heile livet mitt på denne vesle dingsen. Den held orden på alt som eg treng å ha orden på. Fram til nyleg har eg brukt ei enkel handleliste der ein kunne sende lista til andre (les mannen), og krysse ut det som vart kjøpt. Greit nok, men ikkje svar på alle mine behov når det gjeld planlegging av familiens meny. Eg skulle så gjerne hatt ein stad å legge inn matoppskriftene mine – både dei eg brukar jevnleg, men også nye som eg kjem over når eg sit der i kø på tannlegekontoret (f.eks). Og så skulle eg gjerne hatt ein måte å planlegge middagane ei veke om gangen – på Iphone (så slepp eg å hugse kva som står på lista som heng på kjøleskapet heime). Og prikken over i’en ville vere om ingrediensane til middagsplanen ville ordne seg pent og pyntelig i ei handleliste, OG at denne kunne utvekslast med andre (som der og då befant seg nærare ein butikk enn det eg gjorde).
Gleda var stor då eg tilfeldigvis snubla over Mealboard i Iphone store. Einaste skåret er at app’en ikkje aksepterer norske bokstavar i ingredienslista, men det vel eg å oversjå foreløbig. Forhåpentligvis vil dette komme på plass etter kvart.
Sakte men sikkert bygger eg opp oppskriftsamlinga på telefonen. Eg la først inn dei viktigaste basisrettane i familien. Dette tok ikkje lang tid, for her droppa eg framgangsmåten. Eg VEIT liksom korleis ein lagar chili con carne. Vidare har eg etter kvart supplert med ein del spennande rettar som eg har lyst til å prøve. I staden for å taste på telefonen kan ein legge oppskriftene inn på nettsida til Mealboard, og dette fungerer også som ein fin backup av oppskriftssamlinga. Både eg og mannen kan laste opp til og ned frå denne serveren – heilt genialt! Når ein har bygd seg opp ein god base av oppskrifter kan ein lage meny for veka som kjem, og med eit enkelt tastetrykk får ein opp ei pen og pyntelig handleliste, sortert etter seksjon i butikken. Ein definerer sjølv sine eigne kategoriar og i bunn og grunn er heile greia utrulig fleksibelt! Vi gjer storhandel kvar laurdag, og i dag har eg prøvd for 2. gong korleis dette fungerer. Handlinga blir gjort på ein blunk, og det er herlig å vite kva som er til middag alle dei kommande dagane. Det eg likar aller best er at dette fungerer utan større innsats. Det er ikkje så tungt å planlegge meny for neste veke når ein likevel sit i sofaen ein fredags kveld med eit halvt auge til nyhetene. Klikk-klikk-klikk, og menyen for neste veke er klar. Handlelista genererer ein når ein er kommen i butikken.
Thumbs up frå meg!
Jepp, eg er stadig på leit etter den ultimate niste-boksen. Eg saknar små boksar. Slike der ein kan ha oppi ein skvett cottage cheese med tomater i. Eller ein bitteliten middagsrest. Og her om dagen fann eg i alle fall småbboksane – på IKEA! Dette var eit stort sett med 17 bokar i ulike storleikar, med det klingande namnet PRUTA, til den nette sum av knappe 40 kroner. I grunn veldig greie alle boksane, men dessverre var det ingen som hadde perfekt matboks-størrelse. Derimot var det eit rikt utval av bittesmå, og dei er allereie blitt tatt i bruk i den større boksen ho har frå før. Suverent! Tåler mikro og frys også.
Ja, den trur eg at eg laga for litt sidan. Tingen var at det var ei lita forsinka markering av jentungen sin fødselsdag – saman med familie. Vi hadde lakseburgerar til middag, etterfulgt av eplekake med is. Du verden den var god! Kaka forsvann på eit blunk! Eg tok utgangspunkt i ei oppskrift eg fann på nettet, og kan skrive under på at dette er god, saftig kake.
3 ss kanel 250 gr. sukker 250 gr. romtemperert smør 5 egg
250 gr. glutenfritt mjøl 1,5 ts. bakepulver Perlesukker Hakka mandler
Sett omnen på 180 grader. Finn fram ei kakeform (ca. 24 cm i diameter), og smør denne. Eg pleier også ofte å ha i bakepapir. Skrell epla og del dei i båtar. Legg dei i ein pose med 5 ss. sukker og 3 ss. kanel. Rist godt slik at epla vert dekt. Legg til side. Ha smør og sukker i ei matmølle. Pisk lyst. Ha deretter i eit og eit egg og pisk godt mellom kvar gong du har i egg. Sikt mjølg og bakepulver over, og vend med ein slikkepott. Hell halve røra i forma og legg i halparten av epla. Ha deretter i resten av røra og resten av epla på toppen. Dryss perlesukker og hakka mandler over. Steik midt i omnen i 50 minutt. Stikk med ei kakenål for å sjekke om kaka er ferdig. Mi kake trong å stå litt lenger.
Etsy er ein fantastisk markedsplass – her har eg handla mykje fint til både meg sjølv og ungane. Eit søk på «diabetes» gir mange treff – både ting som er fint, og ting som er mindre vakkert, i alle fall i mine auge. Her er noko av det eg fann: (alle bilde er frå Etsy, og bilda er klikkbare).
Belte frå Tallygear, som jo kan brukast til det meste! Insulinpumpe, telefon, ei lita lommebok, og kanskje her også er plass til insulinpenn og blodsukkermålar? Det burde i alle fall gå an å få med boksen med strips, stikkepenn og apparat i alle fall.
Sjølv har eg bestilt dette beltet frå gifts2give (for tida på ferie, så butikken er stengt nå). Vi ventar spent på posten! Det eg likar med desse belta er at dei er litt breie og mjuke. Dei kan ligge fint over brønnen utan å irritere, og beskyttar dermed litt. (Dersom du klikkar på bildet ser du også at ein kan få beltet med diverse rosa fjør på, det har eg da altså IKKJE bestilt).
Så er det jo mulig å berre kjøpe seg ei enkel lomme, slik som denne frå Thehello sunshine shop. Her må ein sjølv sy i knapp på innsida av sine eigne kle, slik at lommen får feste. Kanskje noko ein like gjerne kan sy sjølv?
Ganske fint armband til ei lita jente,frå Madeforujewelry. På tag’en skal det sjølvsagt stå «diabetes».
Så var det dette da frå Voloapparel. Om du har lyst til å fortelle heile verda at du (eller ditt barn) har diabetes, er dette tingen. Fordelen er at dersom du havnar i insulinsjokk BURDE folk ta eit hint.
Denne var litt artig, og ser at dama syr vesker som passar til ditt blodsukkerapparat. Kanskje på tide å «freshe» opp målaren? Frå Cheariefearie
Denne er heller ikkje heilt dum, frå Missmaryjennifer. Ser litt ut som at ting kan dette ut?
Enkelt og greit, frå JetSilverBeads. Symbolet kan ein også få i rødt, og ein kan få lenke i sølv.
Her er kanskje mitt favorittfunn i kveld, eit lekkert armband frå TFDMedID
For den spesielt interesserte… trur ikkje eg ville hatt det på veggen i stova, men kanskje du ville? Kostar i overkant 900 kroner, frå Rmlehman23
Dette er ei GOD glutenfri kake. Ei sånn kake som du trygt kan servere til eit festbord. Ikkje la deg skremme av oppskrifta – det er verkeleg ikkje særlig hokus pokus dette her. I botn er ein eggedosisbasert sjokoladekake som kan minne om brownies. Over dette eit lag vaniljekrem, og på toppen er det sjokolademousse. Hos oss er kaka populær både hos besteforeldre, tanter og barnebarn.
Og min kollega Irene skal ha kreditt for å ha gitt meg oppskrifta. Den var opprinnelig med gluten, men eg har berre bytta ut med glutenfritt mjøl.
FESTFIN SJOKOLADEKAKE (glutenfri)
2 egg 2,5 dl. sukker 1 1/4 dl. smelta og avkjølt smør 1,5 dl. glutenfritt mjøl (eller vanlig om du tåler det)4 ss kakao 1 pk. vaniljekrem (IKKJE saus!)
Smelt smør og sett til avkjøling. Sett steikomnen på 175 grader. Klem eit bakepapir fast i ei springform på ca. 22 cm. i diameter. Klipp av papiret som stikk ut langs kanten. Smør forma, og gjerne litt i botn også. Pisk egg og sukker til eggedosis. Rør i smøret og sikt inn mjøl med kakao. Hell røra i forma og steik i 30. minutt, nedste rille. Botnen kan godt vere litt fuktig når du tar han ut. Avkjøl i forma.
Når kaka er blitt avkjølt tar du bort ringen og floppar den på hovdet på eit serveringsfat. Ta bort metallbotnen og dra bakepapiret av. Sett ringen tilbake rundt kaka, og legg i vaniljekrem. Legg det slik at det ligg mest krem i midten av kaka, og tynnare ut på kanten.
150 gr. mørk kokesjokolade 2 eggeplommer 1 eggekvite 2 ss melis 1 ss kald sterk kaffe 1 ss konjakk (i mangel av dette brukte eg sherry) 2 dl kremfløyteLag mousse: brekk sjokoladen og smelt den over vassbad. Dette er lettast om du lar vatn koke lett i ein kjele, og smeltar sjokoladen i ein bolle som er litt større enn kjelen. Viktig å ikkje få vatn i sjokoladen! Avkjøl sjokoladen litt.
Skil eggeplommene frå kviten (du tar vare på berre ein kvite). Dette syns eg er lettast å gjere med reine hender – knekk egget og la plommen skli frå ei hand til ei annan medan kviten renn ned i ei skål under. Visp eggeplommene med melis til det er luftig. Ha i kaffe og konjakk. Stivpisk fløyten. Og stivpisk eggekviten. Du har nå fire blandingar:
a) smelta sjokolade b) melis og eggeplomme c) kremfløyte d) eggekvite, stivpiskaHa sjokoladen (a) i melis- og eggeplommeblandinga (b) og rør dette saman. Ved deretter kremen (c) inn og til slutt eggekviten (d). Vend dei to siste inn med rolige bevegelsar slik at du ikkje slår ut lufta. Bruk slikkepott, og vend redskapen rundt i blandinga utan å piske eller røre for hardt. Hell dette over vaniljekremen (kaka altså). Dekk med folie og sett kaldt til fyllet har stivna (det tar nokre timar).
Før kaka skal serverast skjer du forsiktig langs kanten av ringen. Løft den av og pynt med f.eks mokkabønner og sjokoladerasp. Eller kva du måtte like.
Sukkerungen 
